Bestuur

Ik Ben Fieke , getrouwd met Noël. Eigenaresse van een yogastudio in Den Bosch. Samen hebben wij drie geadopteerde kinderen allen uit China. Door hen ben je met het land verbonden, met de cultuur en vooral met de kindjes. Bij de reizen naar hen hebben we gezien hoeveel er nog hulp kunnen gebruiken. Maar je moet ook reëel zijn en we kunnen niet blijven adopteren. Door Stichting De Gele Vlieger kan ik de wens om kinderen te helpen toch nog waarmaken.

Ik ben Alies Hofstede, getrouwd met Niels. Samen hebben wij 4 zonen in de leeftijd 9-16 jaar. De oudste 3 zijn bij ons geboren en de jongste komt uit China. Met hem kwam ook de liefde voor het land China. Ik studeer Chinees en sinds kort geef ik Chinese les aan een plusklas. Toen ik jong was, droom de ik van mijn eigen kindertehuis. De passie voor kinderen is er altijd geweest. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik door middel van Stichting De Gele Vlieger bij kan dragen aan Foster Care in China.

Ik ben Esther Lute, 39 jaar en samen met Klaas-Jan de trotse ouders van 4 kinderen. Onze dochter van 9 is geboren in Ethiopië en de drie jongens van 7, 4 en 3 jaar komen uit China. Voor de komst van de kinderen stond ik voor de klas en gaf ik Engels op de middelbare school. Dit hoop ik in de toekomst weer op te pakken, maar op dit moment ben ik te druk met het dagelijkse gezinsleven. Met de komst van de jongens heeft China een bijzonder plekje in mijn hart gekregen. Ik vind het fijn om met de stichting iets te kunnen betekenen voor kinderen in China die extra zorg nodig hebben.

Ik ben Hanneke Averesch, getrouwd met Henk-Jan. We hebben drie dochters van 17, 12 en 4 jr. De oudste twee zijn bij ons geboren, de jongste mochten we in 2015 in China in onze armen sluiten. Een bijzondere reis die veel indruk heeft gemaakt. Enerzijds natuurlijk omdat we onze dochter voor het eerst zagen maar ook omdat we tijdens deze reis zagen hoe schrijnend anders de omstandigheden in China zijn. Vooral wat betreft de sociale voorzieningen en medische zorg. Dit trof ons vooral tijdens het bezoek aan het kindertehuis. Als ik in sommige bedjes keek dacht ik; in deze omstandigheden zijn jouw kansen zó nihil … Het liefst had ik sommige kindjes óók meegenomen maar dat ging natuurlijk niet.
Eenmaal terug in Nederland bleven bepaalde kindjes ‘op m’n netvlies’. Ik wilde iets DOEN. Dat probeer ik nu via Stichting ‘De Gele Vlieger’.